با اوج گرفتن مبارزات مردمي عليه رژيم شاهنشاهي و گسترش موج تظاهرات و اعتراضات مردمي در سراسر کشور و بدنبال ناتواني رژيم منحوس پهلوي در مقابله با قيام مردم و سرکوب آنان و پس از بکارگيري اقدامات و سياست هاي مختلف براي کنترل و تسلّط بر اوضاع کشور و شکست اين اقدامات، «از پانزده آبان که شاه رسماً شنيدن پيام انقلاب ملت ايران را اعتراف نمود، در حقيقت شمارش معکوس سقوط رژيم شاه آغاز گرديد»[1] و شاه با يک تصميم شتابزده پس از تشکيل شوراي سلطنت به رياست بختيار که فقط در حد تعيين اعضاء آن توسط شاه باقي ماند ـ به بهانه معالجه در 26 دي ماه 1357 از کشور گريخت و در حقيقت اين اقدام ذبوحانه تير خلاصي بر پيکر بي رمق رژيم شاهنشاهي بود و آخرين اميدها براي نجات رژيم شاهنشاهي را به يأس مبدّل ساخت و مردم اين پيروزي بزرگ را جشن گرفتند و اين رويداد در صفحات تاريخ به يادگار ماند «با رفتن شاه از ايران موج تظاهرات، سراسر شهرهاي ايران را فرا گرفت، امام(ره) از اقامتگاه خود (پاريس) خطاب به ملت ايران اعلام نمود که پيروزي هنوز کامل نيست و گروهها اختلافات حزبي و مذهبي را کنار بگذارند و يکپارچگي ملت را که ضامن پيروزي نهايي است حفظ کنند جرايد تهران روز رفتن شاه را طلوع آزادي و بهار آزادي ناميدند و در گزارش عکس العمل مردم نوشتند تهران، با موجي از نور و گل و فرياد زندگي منهاي شاه را جشن گرفتند»[2] اين اقدام شاه ريشه در شخصيت متزلزل وي و بازتاب فشارها و اوج گرفتن مبارزات مردمي و تبلور قدرت مردم بود. و البته کسي که بجاي مردم به بيگانگان دل بسته باشد سرنوشتي جز اين نخواهد داشت نمونه آن را در مورد صدام مشاهده کرديم که چگونه ذليلانه پس از فرار دستگير و اعدام شد.
--------
[1] . عميد زنجاني، عباسعلي، گزيده انقلاب اسلامي و ريشه هاي آن، تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي، 1376، ص 293 و 294.
[2]. همان.
نظرات شما عزیزان:
:: برچسب‌ها:
شاه,
فرح, 
